Po zwycięstwie nad Azcapotzalco trwały dalsze walki o panowanie nad Kotliną Meksykańską. Itzcoatl skierował ekspansję na południe, próbując opanować bogate tereny rolnicze. Po jego śmierci władzę objął Motecuhzoma Ilhuicamina (Motecuhzoma I, Montezuma I), syn Huitzilihuitla oraz córki władcy Cuauhnahuac. Ten energiczny władca w ciągu 28 lat panowania (1440-1468) rozszerzał władzę imperium oraz konsolidował je wewnętrznie. Przede wszystkim, po wielu latach walk, zdobył miasto Chalco. Później zaś, wraz z władcą Texcoco, Netzahualcoyotlem, wyruszyli na podbój ludów znad Zatoki Meksykańskiej. Kolejny władca – Axayacatl (1468-1481) najpierw rozprawił się ze spiskiem wewnętrznym w bratnim Tlatelolco. Po śmierci jego władcy władzę objął zarządca z Tenochtitlánu. Następnie skierował ekspansję poza Kotlinę Meksykańską, na państwo Tarasków na obszarze dzisiejszego stanu Michoacán. Armia Trójprzymierza licząca 24 000 żołnierzy, poniosła dotkliwą klęskę w starciu z dwukrotnie liczniejszym przeciwnikiem. Większość wojowników zginęła, a sam Axayacatl odniósł ciężkie rany. Brat Axayacatla, Tizok (1481-1486) był nieudolnym władcą. Państwem wstrząsały bunty. Został prawdopodobnie otruty. Kolejny brat, Ahuitzotl (1486-1502) w szybkim tempie przywrócił karność armii, poskromił bunty, po czym zdobył nowe ziemie na północnym zachodzie. Kolejna ekspedycja wyruszyła nad Zatokę Meksykańską, aby przywrócić władzę nad prowincjami, które przestały płacić trybut. Pojmani w tych wojnach jeńcy zostali straceni w czasie uroczystości ponownego poświęcenia Wielkiej Piramidy w Tenochtitlánie. Kolejną wyprawę poprowadził na tereny dzisiejszego stanu Guerrero, później zaś na Przesmyk Tehuantepec. Wyprawą do Xoconochco (Soconusco) nad Oceanem Spokojnym poprowadził syn Axayacatla, Motecuhzoma Xoconochco (Motecuhzoma II, Montezuma II), późniejszy władca. Zwycięskie wojny doprowadziły do tego, że w końcu XV wieku większa część państw od północnego Meksyku aż po dzisiejszą Gwatemalę płaciła Trójprzymierzu (Tenochtitlán, Texcoco i Tlacopan) trybut w tej czy innej formie. W przeciwieństwie jednak do państw europejskich, państwo azteckie nigdy nie było scentralizowane. Z całego „Imperium” spływały do stolicy dary i trybuty, jednak na podbitych terytoriach władzę sprawowała nadal administracja lokalna. W 1502 na tron wstąpił Montezuma II, dziewiąty tlatoani Azteków. Próbował on przeprowadzić swoistą reformę intelektualną w mieście i zmienić nieco oficjalną ideologię państwową Azteków. Sprowadzał do stolicy urzędników, artystów i poetów z innych podbitych rejonów, a także złagodził politykę wobec podbitej ludności. Za jego panowania w Tenochtitlán, tuż obok wielkiej świątyni Huitzilopochtli z czasów Tlacaelela, postawiono wielką świątynię Coateocalli poświęconą wszystkim bogom.