Aztekowie, in. Mexikowie – najsilniejszy w prekolumbijskim Meksyku naród indiański, posługujący się językiem nahuatl z rodziny uto-azteckiej; w czasie konkwisty przewodzili najsilniejszej federacji państw na obszarze Mezoameryki. Aztekowie zazwyczaj nazywali siebie terminem Mexica (wym. Meszika), nadanym im, według ich wierzeń, przez boga Huitzilopochtli, od którego wywodzi się współczesna nazwa Meksyku lub Tenochca (mieszkańcy Tenochtitlánu). Termin Azteca pierwotnie oznaczał „ludzi z Aztlán” i odnosił się jedynie do niewielkiego koczowniczego plemienia, które (jako ostatnie spośród wszystkich ludów Ameryki Środkowej) przybyło z północy na obszar Płaskowyżu Meksykańskiego w XIII wieku. Z czasem jednak ludowi temu udało się podbić i częściowo zasymilować wiele innych ludów, przez co Aztekowie stali się mniejszością w samym Tenochtitlánie. Termin „Aztekowie” był popularny w pracach naukowych XIX i XX w., w odniesieniu do Mexików jako założycieli i mieszkańców Tenochtitlánu. Nadal jest używany na określenie plemion zamieszkujących centralny obszar imperium azteckiego, czyli Dolinę Meksyku, i posługujących się językiem nahuatl, niekiedy również ujarzmionych przez nich plemion mieszkających poza Doliną Meksyku, ale o wspólnym języku i kulturze.

Historia:

1. Prapoczątki Azteków
2. Pierwsze kroki
3. Wojna z Azcapotzalco
4. Trójprzymierze
5. Reformy Tlacaelela
6. Dalszy rozwój
7. Upadek

Kultura:

1. Kuchnia
2. Używki u Azteków
3. Wierzenia Azteków

Powrót na stronę główną.